Haz zbara montañas, los picos,
Islas y ciudades, los pueblos, Ainte puentes toman la VRE.

otros pueden bastane cuerdas
arniemai a hacer lo que,¿Qué thene
arniemai a ahogar en la niebla.

“Της εξουσίας τα σκολειά σου τα ‘πανε παιδεία και των εμπόρων τα σκαλιά σου τα ‘παν εκκλησία Μα λέξη δε σου είπανε και σκόπιμα σου κρύψανε το ζεϊμπέκικο του νου που φέρνει ελευθερία γιατί το ξέρουνε καλά κρυμμένη είν’ la sustancia… Οι μεν σου τάζουνε στη γη οι άλλοι στα ουράνια και της ελπίδας τίμημα […]

Ραγιά καημένε μου ραγιά για σήκω το κεφάλι, la gloria que ‘ una vez que la parte posterior. Ξύπνα καημένε μου ραγιά, ξύπνα να δεις τη λευτεριά. Διψούν οι κάμποι για νερό και τα βουνά για χιόνια διψούνε και για λευτεριά οι σκλάβοι τόσα χρόνια. Dormir m’ un sueño, ξυπνώ με μιαν ελπίδα να ιδώ κι […]

Ποιος είδε κράτος λιγοστό σ’ toda la tierra única, εκατό να εξοδεύει και πενήντα να μαζεύει; Να τρέφει όλους τους αργούς, ser ‘ tiene siete ministros, ταμείο δίχως χρήματα και δόξης τόσα μνήματα; Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά και να σε κλέβουν φανερά, κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε τον κλέφτη να γυρεύουνε; Todo en’ αυτή τη […]

” Έλληνα που λύνεις γόρδιους δεσμούς και βαφτίζεις βάρβαρους όλους τους εχθρούς, Σήκω πάλι ήρθανε, κλέβουνε την γη σου κλέβουνε τον ήλιο σου, θέλουν την ψυχή σου Σήκω Έλληνα, μεγάλε Έλληνα και μη σκύβεις το κεφάλι Σήκω Έλληνα, Jefe griego fuego a n’ ανάψεις πάλι Σήκω Έλληνα, μεγάλε Έλληνα την φωτιά να ξανανάψεις Σήκω Έλληνα, […]

“No verificar’ οι εμπόροι Δεν ελέγχετ’ η κλεψιά Κι αγοράζουν όσο θένε Και πουλούνε όσο θένε Έξω ορμούν κάθε πρωί Ποιος θα φάει πιο πολύ Βγάνουν οι βοσκοί το γάλα Και δεν πίνουν μία στάλα Θα γυρίσει ο τροχός Για ν’ αλλάξει ο χορός Του πεντοζάλη κοντυλιά Θα ξυπνήσει τον ραγιά… V.Lavina / G.Markopoulos

El Sklavos fue una vez un viejo maestro con las monedas que `esclavo NA a la mente, pero no salió bien de los demás y había revolucionado ah lo que una molestia para el gran señor amenazado y el esclavo t’ respondido Y si atado y azotado disposiciones a mí y de llevar’ sufrimiento morir lo que va a perder […]

“Ἡ ὡραιότης τῆς φύσης, ποὺ τοὺς περιτριγυρίζει, αὐξαίνει εἰς τοὺς ἐχθροὺς τὴν ἀνυπομονησία νὰ πάρουν τὴ χαριτωμένη γῆ, καὶ εἰς τοὺς πολιορκημένους τὸν πόνο ὅτι θὰ τὴ χάσουν.”