Ο ΣΚΛΑΒΟΣ
Ήταν κάποτε παλιά ένας αφέντης με φλουριά
που `χε σκλάβο με μυαλό μα δεν του βγήκε σε καλό
είχε ξεσηκώσει κι άλλους αχ τι μπελάς για τους μεγάλους
ο αφέντης απειλούσε και ο σκλάβος τ’ απαντούσε
Κι αν δεμένο και δαρμένο διατάξεις να με φέρουν
κι απ’ τα βάσανα πεθάνω τι θα χάσεις σκέψου
πρώτα πρώτα μια για πάντα ένας άνθρωπος θα λείψει
κι όσα τώρα μου φορτώνεις όλα εσύ θα φορτωθείς
τι θα χάσεις σκέψου
Κι όχι κέρδος πως θα βγάλεις με την πράξη σου αυτή
μια και μυστικό κανένα από μένα δε θα μάθεις
τι θα χάσεις σκέψου
Καλοσκέφτηκε ο αφέντης κάτσε του λέει να τα πούμε
τι να πούμε λέει ο σκλάβος τίποτα τώρα δεν ακούμε
τη σκλαβιά μου λύνοντας καλόπιασέ με, το κοινό συμφέρον δες
το χρυσάφι σου χαρίζω προτιμώ τη λευτεριά
Στο κάτω κάτω της γραφής γιατί να είμαι σκλάβος
τα παιχνίδια των θεών να τα πληρώνω εγώ
στο κάτω κάτω της γραφής γιατί να είμαι σκλάβος…
