“La felicidad colectiva inevitablemente llevará a cabo el individuo. “Parte” (άτομο) Depende directamente de la “Todo” (πόλις).”
Στο έργο του Ηθικά Νικομάχεια ο Αριστοτέλης αναφέρθηκε διεξοδικά στο πιο μεγάλο αγαθό που επιδιώκουν οι άνθρωποι με τις πράξεις τους, δηλαδή στην ευδαιμονία, την οποία όρισε όχι ως ψυχική κατάσταση αλλά ως ενέργεια της ψυχής με τους κανόνες της τέλειας αρετής (o rastrear la energía del alma la dicha su’ libertad necesita virtud teleian).
Felicidad, λοιπόν, en la filosofía, para asegurar que las personas sólo con la conquista de la virtud y esto a su vez se realiza a través de la conducta y la acción cotidiana, lo que demuestra que la ética aristotélica se orienta la acción humana y no una búsqueda libre del conocimiento.
Ο λόγος για τον οποίο ο Αριστοτέλης αφιέρωσε τα Ηθικά Νικομάχεια στη μελέτη των αρετών δεν ήταν μόνο γιατί θεωρούσε πως μέσω αυτόν οι άνθρωποι θα γίνουν καλύτεροι ως άτομα, αλλά και επειδή η απόκτηση τους θα τους έκανε να λειτουργούν σωστά μέσα στην πόλιν, κάτι που ενδιέφερε ιδιαίτερα τους αρχαίους Έλληνες.
Ο στόχος της πόλεως, κατά τον Αριστοτέλη είναι η ευδαιμονία (-στοχάζεται- του κυριωτάτου πάντων των αγαθών). Επομένως, το υπέρτατο αγαθό για το άτομο ταυτίζεται με το υπέρτατο αγαθό για την πόλιν. Το άτομο επιτυγχάνει με τις πράξεις του την ευδαιμονία, με τις πράξεις του ως πολίτης θα επιτευχθεί και το υπέρτατο αγαθό για την πόλιν.
Η τελευταία είναι ένα “Todo” που απαρτίζεται από πολίτες.
Η συμπεριφορά τους έχει πολιτικό περιεχόμενο και από τις πράξεις τους θα εξαρτηθεί αν η πόλις θα οδηγηθεί στο επιδιωκόμενο “τέλος”, στην ευδαιμονία.
Η συλλογική ευδαιμονία θα επιφέρει αναπόδραστα και την ατομική. αφού το “Parte” (άτομο) Depende directamente de la “Todo” (πόλις).
Ευστάθιος Φανιάδης
Διαβάστε επίσης: Η ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ