Της Βάσιας Ζαριφοπούλου και του Νίκου Γεωργαντζά
It is not easy to fight the ignorance of ignorance of people. We think we know, while not even know that we do not know.
"I know, know…», tell you the other and the other, while stare fish eyes betrays that not even know that they know. But they think they know, and indeed everything, on everything, and Certain other even.
Do you suffer from anosognosia; It is a neuropsychological disorder, in which a person suffering from a disability seems to ignore or deny the existence of.
Η ανοσογνωσία ή anosognosia οφείλει το όνομά της στον Γάλλο νευροβιολόγο Joseph Babinski. Διέγνωσε τούτη την διαταραχή το 1914.
Ετυμολογικά προέρχεται από την ελληνική γλώσσα. Συγκεκριμένα από το στερητικό μόριο «α» και τα ουσιαστικά «νόσος» και «γνώσις».
Από το στερητικό α + νόσος, η ανοσία είναι η ικανότης ενός οργανισμού να αμύνεται ενάντια σε κάποιον εξωτερικό βλαπτικό παράγοντα. ΄Ετσι δεν υφίσταται τις συνέπειές του.
Στην ανοσογνωσία παρατηρείται ανοσία, τρόπον τινά, στην γνώσι. Ο πάσχων αρνείται την γνώσι ως η γνώσις να ήτο βλαπτική για τον οργανισμό του!
΄Ενα απτό παράδειγμα είναι το τι σημαίνει ελευθερία. Η άγνοια της αγνοίας των ανθρώπων μας κάνει να ορίζουμε την ελευθερία βασιζόμενοι στις σαχλαμάρες των νεο-μετα-μοντέρνων δήθεν διανοητών.
Ψάχνουμε τον ορισμό της ελευθερίας στον Machiavelli, στον Erasmus, στην Utopia του Sir Thomas More, στον Leviathan του Hobbes, στις ασυναρτησίες του Francis Bacon και στις παλαβομάρες του Descartes, που έκανε σημαία το cogito του Saint Augustine. Είναι δε απορίας άξιον το πως ο Karl Marx καταφέρνει να αγνοεί τον ορισμό της ελευθερίας του Δημοκρίτου, ενώ η φιλοσοφία του Δημοκρίτου και του Επικούρου αποτελεί το αντικείμενο της διδακτορικής του διατριβής.
Πέραν της αγνοίας της αγνοίας των νεο-μετα-μοντέρνων δήθεν διανοητών, όλοι οι διανοητές και πολιτικοί μεταρρυθμιστές της κλασικής Ελλάδος απεδέχθησαν τον ορισμό της ελευθερίας του Δημοκρίτου. Be, αθροιστικά, το ευθύνειν και το ελέγχειν σε ατομικό + κοινωνικό + πολιτικό επίπεδο.
The final purposefulness every man is bliss, συμπληρώνει ο Αριστοτέλης. Μία προϋπόθεσις δε της ευδαιμονίας είναι η συμμετοχή μας σε αποφάσεις που μας αφορούν.
Η ανάπλασις της ελληνικής πολιτείας, με πρόταγμα την ελευθερία: individual + social + political freedom, καθιστά δυνατή την συμμετοχή μας σε πολιτικές αποφάσεις που μας αφορούν. So we can we are blissful, blissful individually + ευδαίμονες κοινωνικά + ευδαίμονες πολιτικά.
Δεν είναι ουτοπία η ελληνική πολιτεία. If we, we can reconstruct· Ελληνίδες και ΄Ελληνες γαρ!
