Sabemos que primero Aristóteles trató sistemáticamente para analizar cómo define la felicidad y cómo perseguido por la actividad humana. En este esfuerzo se dedicó tres libros: Ética a Nicómaco, Ética a Eudemo, Gran Ética .

Signo de la felicidad con todas las actividades humanas espirituales distinguir primera vez en la obra diversa Demócrito . Αλλά ο Αριστοτέλης επιχείρησε συστηματικά να συνδέσει την ευδαιμονία του ανθρώπου με την ηθική αντίληψη και δράση του γράφοντας τα τρία έργα που προσημειώσαμε. Και διατύπωσε σχετικό ορισμό στο τέλος του πρώτου βιβλίου των Ηθικών Νικομαχείων γράφοντας: “Felicidad es un estado mental placentero resultante de la actividad del alma, Si esta actividad es coherente con la virtud perfecta”.

Ο ίδιος ο Αριστοτέλης, θαυμαστής του Σωκράτη, έγραψε για τη συνήθειά του να οδηγεί τους συνομιλητές του στον ορισμό των εννοιών: “Así Hexis virtud iDEN-opcional, εν μεσότητι ούσα τη προς ημάς, wrismeni debido” – “Είναι λοιπόν η αρετή η παγιωμένη διάθεση ή ο σταθερός προσανατολισμός του νου, που αποφασίζει ελεύθερα τις επιλογές των πράξεων και των αισθημάτων μας” ουσιαστικά συνίσταται στην αναζήτηση του μέσου δρόμου δράσης σε σχέση με μας, όπως δηλαδή μπορεί να αποφασίσει ο συνετός άνθρωπος.

• “Moralidad en perigignetai necesidades etológicas , ERGO y el nombre” – “La concepción moral del hombre se forma con el hábito, de donde se produce y la palabra” “Ninguna de las virtudes morales naturalmente nos eggignetai (αλλά εξ έθους περιγίγνεται)” – “no hay virtud moral no tiene innata, δοσμένη από τη φύση, αλλά διαμορφώνεται στον άνθρωπο με τη συνήθεια, repitiendo este comportamiento”

• “Lo nomothetai los ciudadanos virtuosos del poioysin ethizontes” – Οι νομοθέτες προσπαθούν να κάνουν τους πολίτες αγαθούς με τη συνήθεια, adicción a la.

• “Virtud del hombre ser si las Hexis una vez benévolos hombre gignetai” – Αρετή του ανθρώπου μπορεί να είναι η επαναλαμβανόμενη καλή συνήθεια με την οποία ο άνθρωπος γίνεται αγαθός, virtuoso.

• “Signo visto poieisthai de los hábitos de la idonin de epigignomenin o tristeza por ergois” – Criterio de hábitos recurrentes debemos sentir alegría o tristeza resultantes de nuestras acciones.

• “De siglo de acciones similares hábitos de Génesis” – Οι έξεις, arraigados hábitos se forman mediante la repetición de acciones similares.

• “La virtud de todos los akribestera de arte y ameinwn…του μέσου αν είη στοχαστική. Λέγω δε την ηθικήν, Esto por sobre las pasiones y actos” – “La virtud es más exacta y más benévolo que cualquier arte... puede ser reflexivo del instrumento. Και εννοώ την ηθική, porque esto vuelve a las pasiones de la gente y los respectivos actos”

• “Virtud sobre las pasiones y actos ESTI mitad alabada y no lateralmente, sin embargo katorthoytai de la virtud. Μεσότης, άρα, la virtud de ser considerado instrumento” – “Virtud se refiere a las pasiones de la gente y en sus operaciones donde la carretera promedio alabado y considerado un éxito, κατόρθωμα. Αυτά είναι τα δυο γνωρίσματα της αρετής. Así que virtud es algún curso de medio y así que refleja constante paradero la carretera media o mediana”.

• “Los medios nos, μήτε πλεονάζει μητε ελλείπει, τούτο δε ουχ εν ουδέ ταυτόν πάσιν, πας δε επιστήμων την υπερβολήν και την έλλειψιν φεύγει, el centro de llamadas y toyth ' aireitai” – El medio de (η μέση οδός) νοείται σε σχέση με μας που το επιλέγουμε κα νοείται ως κατάσταση όπου δεν πλεονάζει κάτι ούτε υπολείπεται. Αυτό το μέσον δεν είναι ούτε ένα ούτε το ίδιο για όλους….και κάθε συνετός αποφεύγει την υπερβολή και την έλλειψη, αναζητεί το μέσο δρόμο και αυτόν επιλέγει.

• “IDEN-, άρα, η αρετή έξις προαιρετική εν μεσότητι ουσα τη προς ημάς, ωρισμένη λόγω και ω αν ο φρόνιμος ορίσειεν, ειδώς προαιρούμενος, por supuesto ametakinitws” – Είναι λοιπόν η αρετή η παγιωμένη διάθεση ή ο σταθερός προσανατολισμός του νου, που αποφασίζει ελεύθερα τις επιλογές των πράξεων και των αισθημάτων μας, ουσιαστικά συνίσταται στην αναζήτηση του μέσου δρόμου δράσης σε σχέση με μας, όπως δηλαδή μπορεί να αποφασίσει ο συνετός άνθρωπος και ο φρόνιμος συνειδητά επιλέγει τη μέση οδό και σ’ αυτήν πορεύεται με σταθερότητα και δίχως παρεκκλίσεις..

• Αλλά, για να γίνει αρετή από προαίρεση πράξη, είναι ανάγκη ο άνθρωπος να μάθει κάποιο τρόπο πράξης. Ο Αριστοτέλης προσθέτει σχετικά: “(A) véase manthanomen mathontas poiein sin embargo notificadores” – Αυτά λοιπόν που οφείλουμε να πράττουμε αφού τα μάθουμε, αυτά τα μαθαίνουμε πράττοντες (με διαρκή άσκηση σ’ αυτά).

• Και επειδή η μάθηση είναι θέμα παιδείας, θυμάται ο Αριστοτέλης ένα σχετικό ορισμό από τη μαθητεία του στον Πλάτωνα. Γράφει λοιπόν: “En idonas y tristeza estin virtud moral... por tanto ver eso CE ichthai nuevo , ως ο Πλάτων φησίν, GF y lypeisthai en chairein ver para una educación adecuada esta estin” – Η ηθική αρετή των ανθρώπων αναφέρεται στις χαρές και στις πίκρες που νιώθουν από τη δράση τους…Γι’ αυτό είναι ανάγκη να έχει κανείς οδηγηθεί σε άσκηση αρετής από τα νιάτα του, όπως έχει γράψει ο Πλάτων, ώστε να χαίρεται ή να λυπάται με δραστηριότητα που προκαλεί χαρά ή λύπη. Y este es el significado de buena educación.

Τι σημαίνουν οι όροι: αγαθός, λόγος, φρόνιμος, Qué es la προαίρεσις y lo que es la πλατωνικός ορισμός παιδείας;

Στα Πολιτικά Informes de Aristóteles sobre la educación: “Tres factores contribuyen a la gente y las grandes llanuras. Και είναι αυτοί οι παράγοντες: η φυσική προδιάθεση, las adicciones y la habilidad del hombre razonable” Analizando entonces caracteriza a fines kyriotaton el cultivo de la expresión, με τούτο το σκεπτικό: «δια τον λόγον οι άνθρωποι δύνανται πράττειν και εναντία τοις εθισμοίς και τη φύσει, εάν πεισθώσιν άλλως έχειν βέλτιον» = γιατί με τη λογική ικανότητά τους οι άνθρωποι κατορθώνουν να πράττουν έργα αντίθετα προς τους εθισμούς και τις φυσικές ορμές τους, αν πειστούν ότι κάποια άλλη πορεία είναι πιο σωστή.

Στο τρίτο βιβλίο των Ηθικών Νικομαχείων διευκρινίζει: “Por lo tanto, para (αρετή) ου μόνον η κατά τον ορθόν λόγον αλλ’ η μετά του ορθού λόγου έξις αρετή (εστί)». "Tenemos razón con respecto a la fronisis de reglas adecuado” – “La virtud no es sólo el seis (σταθερή συνήθεια) που διαμορφώθηκε με τον ορθό λόγο, αλλά είναι αρετή η σταθερή έξη που συμπορεύεται μόνιμα με τον ορθό λόγο. Και ορθός λόγος για τέτοια θέματα (ηθικής τάξης ) es la sabiduría”.
El sentido de Demócrito fronisews escribió: «Τριτογένεια η Αθηνά φρόνησις νομίζεται. Γίγνεται δε εκ του φρονείν τρία ταύτα: βουλεύεσθαι καλώς (ευ λογίζεσθαι), λέγειν αναμαρτήτως (ευ λέγειν) και πράττειν α δει» δηλαδή “Tritogeneia llamado a Athena y se considera una encarnación de la sabiduría. Η δε φρόνηση εκφράζεται με τρεις δυνατότητες: να σκεπτόμαστε σωστά, να διατυπώνουμε τη σκέψη μας άψογα, να πράττουμε αυτά που κρίνονται από τους άλλους σωστά, tan beneficioso”.

Στο τρίτο βιβλίο των Ηθικών Νικομαχείων αναφέρει:
“El boylisis del final es más bien, η δε προαίρεσις των προς το τέλος, eoiken no la proairesis acerca de dónde nos” – Η βούλησή μας εκφράζει μάλλον έναν τελικό σκοπό, ενώ η προαίρεσή μας επιλέγει τα μέσα που θεωρούμε χρήσιμα για την επίτευξη του σκοπού και μάλλον η προαίρεσή μας βασίζεται σε ό,τι μπορούμε εμείς να πραγματοποιήσουμε, ό,τι κρίνουμε ότι είναι μέσα στα όριά μας. Επίσης, “La proairesis después de discurso y la propiedad intelectual, yposimainein nos eoiken y el nombre que está por encima de otros aireton” – Η προαίρεσή μας συνοδεύεται από λογική και περίσκεψη, όπως φαίνεται να υποδηλώνει και ο όρος που χρησιμοποιούμε: αιρετό ονομάζουμε κάτι που το προτιμάμε συγκρίνοντας το με κάτι άλλο, άρα ύστερα από ενέργεια λογική και σκέψη.

Παρατηρούμε ότι ο Αριστοτέλης ήδη έχει αγγίξει το κυριότερο ζήτημα της ανθρώπινης ύπαρξης και δράσης, αυτό της Ελευθερίας της Συνείδησης του Ανθρώπου και της συνακόλουθης ευθύνης του. Τέτοιο ζήτημα δεν είχε ακόμη διατυπωθεί διακριτά από τους φιλοσόφους. Με σαφήνεια το έθεσαν, μια γενιά αργότερα από τον Αριστοτέλη, οι Στωικοί , ενώ είναι πιθανό ότι το είχε αγγίξει παλαιότερα ως πρόβλημα ο Δημόκριτος .