Τα εφόδια που απέκτησε τα χρησιμοποίησε αποτελεσματικά για την κοινωνική και οικονομική ανόρθωση της πατρίδας του και έτσι κατόρθωσε να αναδειχτεί στο σπουδαιότερο άνδρα της εποχής του.Ωστόσο ο Σόλων δεν ήταν μόνο έμπορος, ήταν και ποιητής. Στα νεανικά του χρόνια ο Σόλων έγραφε ερωτικά ποιήματα, στα οποία εξυμνούσε τις χαρές της ζωής και την ακολασία στον έρωτα. Μετά όμως οι στίχοι του ξέφυγαν από το περιεχόμενό αυτό και υπηρέτησαν τις πολιτικές του επιδιώξεις. Κατά τον Διογένη τον Λαέρτιο η ποιητική παραγωγή του Σόλωνος ανερχόταν σε 4.000 στίχους, εκ των οποίων έχουν διασωθεί γύρω στους 300.Ο Σόλων υπήρξε και ελεγειακός ποιητής. Έγραψε ελεγεία με τίτλο «Σαλαμίς», στην οποία προτρέπει τους Αθηναίους να ανακτήσουν το αγαπημένο τους νησί. Από την ελεγεία αυτή σώζονται μόνο οκτώ στίχοι.
Από τους εκατό φλογερούς στίχους τους οποίους περιείχε το ποίημα που απάγγειλε οπό το βήμα του κήρυκα,
ο Πλούταρχος διέσωσε την αρχή(Πλουτάρχου, ό.α. σ. 425):
“Είμαι κήρυκας που ήλθε από την ωραία Σαλαμίνα.
Αντί για λόγους θα σας πω ποιήματα και τραγούδια”.
Ο Διογένης Λαέρτιος αναφέρει ένα πολύ χαρακτηριστικό απόσπασμα, που άγγιξε το φιλότιμο, την αξιοπρέπεια και τον πατριωτισμό των Αθηναίων (Λαέρτιου Διογένη, ό.α. σ. 658.):
“Καλύτερα να ήμουν Φολεγάνδριος ή Σικινίτης
παρά Αθηναίος και να με ειρωνεύονται για την πατρίδα
και παίγνιο να γίνομαι σ’ όλους τους ανθρώπους
άνδρας της Αττικής, που εγκατέλειψε τη Σαλαμίνα.
Ας πολεμήσουμε στη Σαλαμίνα για την αγαπημένη νήσο
κι ας αποδιώξουμε από πάνω μας το αίσχος“.
Με τις μεταρρυθμίσεις που επέφερε, οι σπουδαιότερες από τις οποίες ήταν η παραχώρηση δικαιωμάτων και στο λαό για την εκλογή των αρχόντων όπως η «επί σώμασι», δηλαδή τα χρέη κυρίως των αγροτών οι οποίοι, μη μπορώντας να τα ξεπληρώσουν, είχαν χάσει τις περιουσίες τους και είχαν πουληθεί δούλοι εντός και εκτός της Αττικής και η «σεισάχθεια» με την οποία μπήκαν τα θεμέλια, στα οποία στηρίχτηκε η δημιουργία της Αθηναϊκής Δημοκρατίας Ενώ όσοι είχαν πουληθεί δούλοι για χρέη απελευθερώθηκαν και επέστρεψαν στα σπίτια τους.
Το 594 ως άρχοντας κατόρθωσε με την υποτίμηση του νομίσματος να ανακουφίσει τους καταχρεωμένους πολίτες που στέναζαν κάτω από την πίεση της τάξης των πλουσίων.
Μετά το 594 φαίνεται ότι ο Σόλων αναμίχτηκε στα δημόσια πράγματα των Αθηνών είτε ως στρατηγός, είτε ως εκπρόσωπος των Αθηναίων στο Αμφικτιονικό Συνέδριο στον ιερό πόλεμο εναντίον των Κρισσαίων (591 π.Χ.).
Το νομοθετικό έργο του Σόλωνα περιλάμβανε πρώτα μέτρα επανόρθωσης της υπάρχουσας κατάστασης, πολιτειακές μεταρρυθμίσεις που αφορούσαν στο πολιτικό σώμα, στη λαϊκή κυριαρχία και στα δικαστήρια, καθώς και νομοθετήματα σε συγκεκριμένους τομείς.
Τα νομοθετικά μέτρα του Σόλωνα ήταν πολύ τολμηρά, αλλά και δραστικά και αντικατοπτρίζουν το μέγεθος της κρίσης που κλήθηκαν να θεραπεύσουν. Βασίζονταν στην αρχή της δίκαιης ανισότητας και όχι της απόλυτης ισότητας, ενώ επιδίωκαν να αποτρέψουν την εμφύλια διαμάχη και τη διάλυση της πολιτικής κοινότητας της Αθήνας, διατηρώντας παράλληλα την κοινωνική διαστρωμάτωση και την προβολή αυτής της διαστρωμάτωσης στη νομή της εξουσίας.
Μολονότι ο Σόλων δεν πρόσφερε στην Αθήνα την απόλυτη κοινωνική δικαιοσύνη και πολιτική σύμπνοια – οι αγρότες περίμεναν αναδασμό της γης και οι ευπατρίδες ήθελαν να μη θιγούν τα προνόμιά τους – οι νόμοι του, αντικαθιστώντας τους άδικους «δρακόντειους» νόμους του Δράκοντα, κατόρθωσαν να περιορίσουν την κοινωνική αδικία και να δώσουν στην Αθήνα μια βάση για αντιπροσωπευτικότερο πολιτικό σύστημα.
Ο Αθηναίος νομοθέτης Σόλων πιστεύει ολόψυχα στην πρόοδο και γι’ αυτό δεν τάσσεται στο πλευρό καμιάς από τις αντιμαχόμενες παρατάξεις των Αθηνών και αγωνίζεται για την επικράτηση της κοινωνικής δικαιοσύνης. Το σύνολο της ποίησης αυτό φανερώνει το σκοπό του αυτό. Σχετικά με τις θρησκευτικές και ηθικές ιδέες του Σόλωνα, παρατηρούμε ότι πηγάζουν από τις αντιλήψεις για τη θρησκεία και τις ηθικές αξίες της εποχής του, ενώ οι κοινωνικές του ιδέες, που βρήκαν την ολοκλήρωσή τους στο νομοθετικό του έργο, αποβλέπουν πιο μακριά στο απώτερο μέλλον.
Μέτρα επανόρθωσης (σεισάχθεια): Στα πλαίσια της σεισάχθειας (αποτίναξης βαρών), ο Σόλων κατάργησε τα υφιστάμενα χρέη ιδιωτών προς ιδιώτες και προς το δημόσιο, απελευθέρωσε όσους Αθηναίους είχαν γίνει δούλοι λόγω χρεών στην ίδια την Αθήνα και επανέφερε στην πόλη όσους εν τω μεταξύ είχαν μεταπωληθεί στο εξωτερικό. Για ξένους δούλους δεν γίνεται λόγος στις πηγές. Για να μην επαναληφθεί το φαινόμενο, κατάργησε το δανεισμό με εγγύηση το σώμα (προσωπική ελευθερία) του δανειολήπτη και των μελών της οικογένειάς του. Είναι επίσης πιθανό ότι αμνήστευσε τα αδικήματα που επέφεραν στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.
ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑΟ όρος είναι σύνθετος από τα αρχαία ελληνικά,
από το “σείω” (ταρακουνώ) + “άχθος” (βάρος, χρέος).
Ουσιαστικά σήμαινε την “αποτίναξη των βαρών”.
Πολιτικό σώμα: Στα πλαίσια των πολιτειακών μεταρρυθμίσεων για την αναμόρφωση και διεύρυνση του πολιτικού σώματος της Αθήνας ο Σόλων διατήρησε τα τέσσερα υφιστάμενα τέλη που ρύθμιζαν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των πολιτών και βασίζονταν ως τότε αποκλειστικά στο ύψος του αγροτικού εισοδήματος (πεντακοσιομέδιμνοι, τριακοσιομέδιμνοι ή ιππείς, διακοσιομέδιμνοι ή ζευγίται, θήτες με εισόδημα κάτω των διακοσίων μεδίμνων ετησίως). Όμως για την κατάταξη των πολιτών σε μια από αυτές τις τάξεις, θέσπισε τον συνυπολογισμό και των εισοδημάτων που προέρχονταν από επαγγελματικές ή εμπορικές δραστηριότητες. Επιπλέον, έδωσε δικαίωμα στο κατώτερο από αυτά τα τέλη, τους θήτες, να συμμετέχουν στην εκκλησία του δήμου, τους παραχώρησε όμως μόνο το δικαίωμα του εκλέγειν, όχι του εκλέγεσθαι.
Αποτέλεσμα αυτών των μεταρρυθμίσεων ήταν να λογίζονται στο εξής πολίτες όλοι οι ενήλικες άνδρες που κατοικούσαν στην Αττική και ήταν απόγονοι κατοίκων της Αττικής, μελών ιωνικών κοινοτήτων, αν και δεν θέσπισε την ισότητα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων για όλους τους πολίτες.
Λαϊκή κυριαρχία: Στις πολιτειακές μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα περιλαμβάνονται και μέτρα που διεύρυναν τη λαϊκή κυριαρχία, δηλ. τη στήριξη της εξουσίας στο σώμα των πολιτών της Αθήνας. Συγκεκριμένα ο Σόλων, μετέφερε στην εκκλησία του δήμου την αρμοδιότητα της εκλογής των αρχόντων, που είχε ως τότε ο Άρειος Πάγος και θέσπισε τη διαδικασία της κληρώσεως εκ προκρίτων πεντακοσιομεδίμνων για την εκλογή τους. Σύμφωνα με αυτή τη διαδικασία ο δήμος εξέλεγε ένα αριθμό υποψήφιων αρχόντων από το τέλος των πεντακοσιομεδίμνων και στη συνέχεια γινόταν κλήρωση για την ανάδειξη ενός από αυτούς τους υποψηφίους.
Ίδρυσε ένα νέο βουλευτικό σώμα, τη βουλή των τετρακοσίων (ή τετρακοσίους) και μετέφερε σε αυτό τις προβουλευτικές αρμοδιότητες που είχε ως τότε ο Άρειος Πάγος, δηλ. τη διαδικασία προκαταρκτικής επεξεργασίας των σχεδίων ψηφισμάτων που θα υποβάλλονταν στην εκκλησία του δήμου. Η βουλή των τετρακοσίων ήταν πιο δημοκρατική σε σύγκριση με το αριστοκρατικό σώμα του Αρείου Πάγου, στο οποίο συμμετείχαν μόνο πεντακοσιομέδιμνοι που είχαν θητεύσει ως άρχοντες (και είχαν εκλεγεί από τον ίδιο τον Άρειο Πάγο σύμφωνα με τη διαδικασία που ίσχυε πριν τις μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα). Η βουλή αντίθετα είχε 400 εκλεγμένα μέλη, που προέρχονταν και από τα τέλη των ιππέων και των ζευγιτών, η θητεία κάθε βουλευτή ήταν ετήσια και οι τέσσερις φυλές της Αθήνας αντιπροσωπεύονταν ισότιμα, με εκατό βουλευτές η καθεμιά.
Δικαστήρια: Στο χώρο της δικαιοσύνης οι μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα ήταν επίσης σημαντικές προς την κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού και του ελέγχου της εξουσίας. Ο Σόλων έδωσε τη δυνατότητα σε κάθε πολίτη, όχι μόνο στον παθόντα, να καταγγέλλει στον Άρειο Πάγο με εισαγγελία (αγωγή) οποιονδήποτε, ακόμα και άρχοντα, και να εμφανίζεται ως κατήγορος. Με αυτό τον τρόπο κατοχυρώθηκε ουσιαστικά το έννομο συμφέρον του απλού πολίτη σε σχέση με την άσκηση της εξουσίας από τα κρατικά όργανα, ακόμα και αν οι ενέργειες των κρατικών οργάνων δεν τον έβλαπταν άμεσα. Σοβαρό παράπτωμα για τον Σόλωνα ήταν η αδιαφορία του πολίτη για τα κοινά. Θέσπισε λοιπόν νόμο ο οποίος προέβλεπε τη στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων όσων δεν συντάσσονταν με κάποια από τις αντίπαλες πολιτικές παρατάξεις.
Ο Αρειος Πάγος εξακολούθησε να είναι το ανώτατο δικαστήριο του κράτους. Παράλληλα ο Σόλων ίδρυσε την Ηλιαία ένα λαϊκό δικαστήριο με πολλά μέλη, ως αντίβαρο του Αρείου Πάγου σε θέματα απονομής δικαιοσύνης όπου συμμετείχαν όλοι οι πολίτες και όπου εκδικάζονταν οι υποθέσεις για όλα τα αδικήματα εκτός από τον φόνο, τον εμπρησμό και την απόπειρα κατάλυσης του πολιτεύματος, τα οποία εκδικάζονταν στον Άρειο Πάγο. Το όνομά της προέρχεται από το ουσ. ηλία=αλία, που σημαίνει εκκλησία, σύναξη.
Άλλα Νομοθετήματα: Ο Σόλων θέσπισε και πλήθος άλλων νόμων για συγκεκριμένα θέματα, που δεν είναι όλα γνωστά. Τα σημαντικότερα από αυτά είναι:
- Η απαγόρευση της εξαγωγής γεωργικών προϊόντων πλην λαδιού,
- Οι ρυθμίσεις στις ιδιωτικές σχέσεις (π.χ. κανόνες υδροληψίας, ελάχιστες αποστάσεις οικοδομών)
- Η θέσπιση κοινωνικής πρόνοιας για αναπήρους και επικλήρους, με τον Σόλωνα αρχίζει και το δικαίωμα της διαθήκης (θυγατέρες που κληρονομούσαν αποκλειστικά την πατρική περιουσία λόγω έλλειψης άρρενα κληρονόμου). Ως τότε την περιουσία όποιου πέθαινε άτεκνος την κληρονομούσαν οι συγγενείς του. Στο εξής ο πολίτης χωρίς παιδιά μπορούσε να κληροδοτήσει τα υπάρχοντά του σε όποιον ήθελε.
- Τα μέτρα προστασίας της οικογένειας και του γάμου, που περιλάμβαναν μέτρα εναντίον της μοιχείας, του βιασμού, της μαστρωπείας και της πορνείας
- Η υποχρέωση των γονέων να διδάξουν στα παιδιά τους κάποια τέχνη και απαλλαγή των τέκνων από τη φροντίδα των ηλικιωμένων γονέων τους, αν οι τελευταίοι δεν είχαν ανταποκριθεί σε αυτή την υποχρέωσή τους.
Συνολικά ο Σόλων ρύθμισε πάνω σε νέες βάσεις το δημόσιο, το ιδιωτικό και το ποινικό δίκαιο. Δίκαια ο Σόλων θεωρείται πατέρας του αστικού δικαίου.
Διάφορα άλλα έργα διοίκησης: Ο Σόλων χώρισε την Αττική σε 48 «ναυκραρίες» που η καθεμιά τους είχε επικεφαλής τον ναύκραρο, ο οποίος φρόντιζε για την κατασκευή και τη συντήρηση των πολεμικών πλοίων καθώς και για την είσπραξη των εισφορών. Κυρίαρχο διοικητικό σώμα της Αθήνας παρέμενε η Εκκλησία του Δήμου, που συνερχόταν στην Πνύκα, απαρτιζόταν από πολίτες άνω των 25 ετών και εξέλεγε τους άρχοντες της πόλης από τις δύο ανώτερες τάξεις.
Το 410 π.Χ. συγκροτήθηκε στην Αθήνα μια επιτροπή νομομαθών, οι αναγραφείς των νόμων, που ανέλαβε την εκκαθάριση και την κωδικοποίηση των νόμων του Δράκοντα και του Σόλωνα. Το έργο της επιτροπής διακόπηκε από τους τριάκοντα τυράννους και ολοκληρώθηκε μετά την πτώση τους. Το 403/2 π.Χ. παρέδωσαν το σώμα νόμων που κατάρτισαν, το οποίο φύλαγαν στο εξής οι θεσμοθέται.
Ο Σόλων, για να αποφύγει μεταβολές της νομοθεσίας του και για να μην αναμειχθεί στην εφαρμογή της, αποδήμησε για δέκα χρόνια. Στην ενέργειά του αυτή διακρίνεται μια πρώτη εφαρμογή της διάκρισης της νομοθετικής από την εκτελεστική εξουσία. Κρίνοντας από την τυραννία του Πεισίστρατου και των διαδόχων του, που εγκαθιδρύθηκε το 561 π.Χ. και διάρκεσε ως το 510 π.Χ., οι μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα φαίνεται πως δεν αντιμετώπισαν πλήρως τα προβλήματα που επιδίωκαν να λύσουν. Η ουσία τους όμως διατηρήθηκε και μετά το τέλος της τυραννίας και αποτέλεσε το θεμέλιο πάνω στο οποίο εδραιώθηκε η κλασική αθηναϊκή δημοκρατία.
Αφού ολοκλήρωσε το έργο του ο Σόλων έφυγε από την Αθήνα εξορκίζοντας τους συμπολίτες του να μην αλλάξουν τους νόμους του για δέκα – άλλες πηγές λένε για εκατό – χρόνια και ταξίδεψε στην Αίγυπτο, στην Κύπρο και αλλού.
Ο Σόλων κατά τη διάρκεια των δέκα χρόνων της αυτοεξορίας (ζήτησε απ’ τους Αθηναίους δεκαετή άδεια, διότι κρατούσε την ελπίδα πως σε αυτό το χρονικό διάστημα θα είχαν παιδαγωγηθεί απ’ τους νόμους του) επισκέφτηκε, μεταξύ άλλων, και το βασιλιά των Σάρδεων Κροίσο, ο οποίος τον ρώτησε αν γνώριζε κανέναν άνθρωπο πιο ευτυχισμένο από αυτόν. Ο Σόλων του ανέφερε τρεις περιπτώσεις ευτυχισμένων ανθρώπων και τον συμβούλεψε με το γνωστό: «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε» (μη μακαρίζεις κανέναν, προτού να δεις το τέλος του).
Μετά την άφιξη του από την Αθήνα τον βρίσκουμε στην Αίγυπτο να μένει: «κοντά στην Κανωβίδα ακτή που χύνεται ο Νείλος », όπως μας λέει ο ίδιος σε κάποιο στίχο του. Σύναψε φιλία με τους λογιότατους ιερείς, Ψένωφι τον Ηλιουπολίτη και τον Σώγχι τον Σάιτο, φυσικά κοντά σε τέτοιας μορφής ανθρώπων η φιλοσοφία ήταν μια καθημερινή απασχόληση. Ο Σόλων θέλησε κάποτε να τους πει για τον κατακλυσμό του επονομαζόμενου Δευκαλίωνα –γενάρχη των Ελλήνων- που γνώριζαν σαν αρχαιότατη παράδοση στην Ελλάδα. Ένας εκ των δύο, ο ποιο ηλικιωμένος του είπε:
“Ω Σόλων, Σόλων, ‘Έλληνες αεί παίδες έστε, γέρων δε ‘Ελλην ουκ έστιν.”
Δηλαδή :« Σόλων, Σόλων οι Έλληνες αιωνίως παιδιά είσαστε, γέρος Έλληνας δεν είναι.»
Ο Σόλων ρωτά: “Πως; τι τούτο λέγεις;” «Πως, αυτό γιατί το λες;» Ο ιερέας του απάντησε:
“Νέοι εστέ, ειπείν, τας ψυχάς πάντες ουδεμίαν γαρ εν αυταίς έχετε δι’ αρχαίαν ακοήν παλαιά δόξαν ουδέ μάθημα χρόνω παλιόν ουδέν.”
« Νέοι είσαστε γιατί όλοι δεν έχετε ακούσει καμία παλιά γνώση, η ψυχή σας δεν μαθήτευσε στην αρχαία δόξα.»
Και συνεχίζουν οι ιερείς να του αποκαλύπτουν:
“…οι πρώτον μεν ένα κατακλυσμόν μέμνησθε πολλών έμπροσθεν γεγονότων, έτι δε το κάλλιστον και άριστον γένος επ’ ανθρώπους εν τη χώρα τη παρ΄υμίν ουκ ίστε γεγονός, εξ ών τε και πάσα η πόλις έστι τα νύν υμών…Πολλά μεν ουν υμών και μεγάλα έργα της πόλεως τήδε γεγραμμένα θαυμάζεται, πάντων γε μην έν υπερέχει μεγέθει και αρετή λέγει γαρ τα γεγραμμένα, όσην η πόλις υμών έπαυσε ποτε δύναμιν ύβρει πορευομένην άμα επί πάσαν Ευρώπην και Ασίαν, έξωθεν ορμήθεισαν εκ του Ατλαντικού πελάγους. Τότε γαρ πορεύσιμον ην το εκεί πέλαγος νήσον γαρ προ του στόματος είχεν, ο καλείτε, ως φατε υμείς Ηρακλέους στήλας η δε νήσος άμα Λιβύης ην και Ασίαν μείζων, εξ ης επιβατόν επί τας άλλας νήσους τοις εγίγνετο πορευομένοις, εκ δε των νήσων επί την καταντικρύ πάσαν ήπειρον την περί τον αληθινόν εκείνον πόντον…Εν δε δη τη Ατλαντίδι νήσω ταύτη μεγάλη συνέστη και θαυμαστή δύναμις βασιλέων, κρατούσα μεν άπασης της νήσου , πολλών δε άλλων νήσων και μερών της ηπείρου προς δε τούτοις έτι των εντός τήδε Λιβύης μεν ήρχον μέχρι προς Αίγυπτον, της δε Ευρώπης μέχρι Τυρρηνίας …Τότε ουν υμών, ω Σόλων, της πόλεως η δύναμις εγένετο εις άπαντας ανθρώπους διαφανής αρετή τε και ρώμη εγένετο πάντων γαρ προστάσα ευψυχία και τέχναις όσαι κατά πόλεμον, τα μεν των Ελλήνων ηγουμένη τα δ’ αυτή μονωθείσα εξ ανάγκης των επί τους εσχάτους αφικομένην κινδύνους δε μήπω δεδουλωμένους διεκώλυσε δυολωθήναι, τους δ’ άλλους όσοι κατοικούμεν εντός όρων Ηρακλείων αφθόνως άπαντας ηλευθέρωσεν.”
Μεταφραζόμενα:
«Οι Έλληνες μόνο ένα κατακλυσμό θυμάστε ενώ υπάρχουν πιο μπροστά πολλά γεγονότα, δεν γνωρίζετε πως η χώρα σας έδωσε το πλέον καλύτερο και άριστο ανθρώπινο γένος απ’ το οποίο κατάγεσαι εσύ και οι συμπολίτες σου… Πολλά και μεγάλα της πόλεώς σας γραμμένα εδώ θαυμάζονται. Απ’ αυτά ένα όμως υπερέχει σε μεγαλοσύνη και αρετή. Λέγουν για τούτο τα γραμμένα μας. Τότε η δύναμη της πόλης σας κατέστρεψε την τεράστια εχθρική δύναμη η οποία με αλαζονεία εξόρμησε από έξω, απ’ τον Ατλαντικό ωκεανό. Ταυτόχρονα εξορμούσε κατά της Ευρώπης και της Ασίας, γιατί τότε το πέλαγος εκεί μπορούσε κάποιος να το διαβεί επειδή στην είσοδό του την αυτή, που εσείς ονομάζεται στήλες του Ηρακλέους ( το σημερινό Γιβραλτάρ ), υπήρξε ένα νησί που ήταν μεγαλύτερο απ’ την Λιβύη και την Ασία ενωμένες, από τούτης μετακινιόντουσαν οι άνθρωποι και μπορούσαν ν’ αποβιβαστούν στ’ άλλα νησιά όπου απ’ αυτά κατόπιν σε ολόκληρη την απέναντι ήπειρο που βρισκόταν γύρω απ’ τον αληθινό εκείνο ωκεανό… Στην Ατλαντίδα οργάνωσαν μεγάλη αξιοθαύμαστη δύναμη οι βασιλιάδες, με αυτήν κυρίευσαν όλη τη νήσο, πολλά δε ακόμα νησιά και τμήματα της ηπείρου, εκτός τούτων εξουσίαζαν οι βασιλιάδες εκείνοι απ’ τα ευρισκόμενα του στομίου μέρη ( σημερινή Μεσόγειο θάλασσα ), την Λιβύη μέχρι την Αίγυπτο και την Ευρώπη μέχρι την Τυρρηνίας…
Τότε Σόλων η δύναμις της πόλεώς σας φάνηκε εξαιρετική μεταξύ όλων των ανθρώπων, με αφορμή την ανδρεία της και εξ αιτίας της αρετής της. Αφού με τις πολεμικές τέχνες ξεπέρασε όλους στην ανδρεία, πότε αρχόμενη των Ελλήνων πότε και τελείως μόνη της κατ’ ανάγκη, γιατί οι άλλοι την εγκατέλειψαν και αφέθηκε έρμη στους έσχατους κινδύνους κατανίκησε τους επιδρομείς (Άτλαντες), έστησε τρόπαια εναντίον τους, εμπόδισε να υποδουλωθούν όσοι δεν είχαν υποδουλωθεί και απελευθέρωσαν χωρίς καμιά αξίωση όλους εμάς που είμαστε μέσα των Ηρακλείων στηλών.»
Όταν ξαναγύρισε στην Αθήνα, τη βρήκε σε πολύ καλή κατάσταση χάρη στα δικά του νομοθετικά μέτρα, όμως την βρήκε να σπαράζεται πάλι από πολιτικές έριδες. Προσπάθησε να αποτρέψει την τυραννίδα του Πεισίστρατου αλλά δεν τα κατάφερε. Ο Πεισίστρατος κατέλαβε την εξουσία ως τύραννος το 560 π.X. και τον ίδιον χρόνο πέθανε ο Σόλων που πέθανε ευτυχισμένος σε βαθιά γεράματα.(80 χρονών).
Όσο ζούσε αλλά και μετά το θάνατό του ο Σόλων υπήρξε πρόσωπο αγαπητό στους Αθηναίους. Τον θεωρούσαν έναν από τους επτά σοφούς και έτρεφαν γι’ αυτόν μεγάλη εκτίμηση.
~Γνωμικά του σοφού Σόλωνα του Αθηναίου~
~Πολιτικές ελεγείες του σοφού Σόλωνα του Αθηναίου~
Πηγές:
http://www.ellinikoarxeio.com/2010/10/solon-politics-in-athens.html#ixzz32tyWOyrg
http://www.perceptum.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=64:evangelos-kostikas&catid=15:-2013&Itemid=15
http://annyra.wordpress.com/2009/05/31/%CF%83%CE%BF%CE%BB%CF%89%CE%BD-%CE%BF-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%82/
Σόλων ο Αθηναίος ~ Ο Σοφός Νομοθέτης | Διαδραστικά
[…] και Σόλων – Δύο κορυφαίοι νομοθέτες πηγή πηγη loading… var SC_CId = "101349",SC_Domain="n.ads2-adnow.com";SC_Start_101349=(new […]