“Μπορούμε να πούμε ότι στο παρελθόν όλες οι επαναστάσεις στόχευαν ουσιαστικά στην αλλαγή του περιβάλλοντος, ώστε να αλλάξει το άτομο, δηλαδή έγινε η πολιτική επανάσταση, η οικονομική επανάσταση και τον καιρό της μεταρρύθμισης η θρησκευτική επανάσταση. Όλες αυτές δεν στόχευαν άμεσα στον άνθρωπο, αλλά στο περιβάλλον του, έτσι, ώστε αλλάζοντας το περιβάλλον καταφέρνεις να έχεις επίδραση στον άνθρωπο.
Σήμερα νομίζω ότι αντιμετωπίζουμε την προσέγγιση αυτούπου μπορεί να ονομαστεί “η ύστατη επανάσταση”, η τελική επανάσταση, στην οποία ο άνθρωπος μπορεί να επιδράσει άμεσα στην ψυχοσωματική κατάσταση των ομοίων του.
‘Ενα είδος άμεσης επίδρασης πάνω στην ψυχοσωματική κατάσταση του ανθρώπου υπήρχε πάντα, αλλά αυτό γινόταν γενικά με βίαιο τρόπο. Τεχνικές τρομοκρατίας είναι γνωστές από πολύ παλιά και εφαρμόζονταν με περισσότερο ή λιγότερο ευφυή τρόπο, μερικές φορές με εξαιρετική ωμότητα, άλλες με έξυπνο τρόπο με μια διαδικασία “δοκιμής-και-σφάλματος”, βρίσκοντας έτσι τους καλύτερους τρόπους να χρησιμοποιηθούν βασανιστήρια, φυλακίσεις, κάθε είδους εξαναγκασμούς.
Αν πρόκειται να ελέγξεις έναν πληθυσμό για κάποιο χρονικό διάστημα, ΠΡΕΠΕΙ να έχεις κάποιο βαθμό συναίνεσης. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταφέρεις να λειτουργήσει για απεριόριστο χρόνο η καθαρή τρομοκρατία.
Μπορεί να λειτουργήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά νομίζω ότι νωρίτερα ή αργότερα πρέπει να εισαγάγεις ένα στοιχείο πειθούς, ένα στοιχείο αποδοχής από τους ανθρώπους αυτού που τους συμβαίνει.
Νομίζω ότι η φύση της ύστατης επανάστασης που ζούμε τώρα είναι αυτό ακριβώς: το γεγονός ότι βρισκόμαστε στη διαδικασία ανάπτυξης μιας ολόκληρης σειράς τεχνικών που θα δώσουν τη δυνατότητα στην ελέγχουσα ολιγαρχία, που πάντα υπήρχε και υποθέτω ότι θα υπάρχει πάντα, να κάνει τους ανθρώπους να τους αρέσει η σκλαβιά τους. Αυτό μου φαίνεται πως ειναι η ύστατη, ας πούμε, κακοπροαίρετη επανάσταση.
Αυτό είναι ένα πρόβλημα που μ’ ενδιαφέρει πολλά χρόνια και μ’ αυτό το θέμα έγραψα πριν 30 χρόνια το μυθιστόρημα “Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος” (pdf εδώ) που αναφέρεται σε μια κοινωνία που χρησιμοποιεί όλες τις συσκευές που ήταν διαθέσιμες εκείνο τον καιρό και κάποιες άλλες που φαντάστηκα ότι ήταν δυνατό να υπάρχουν, πρώτα απ’ όλα για να τυποποιήσει τον πληθυσμό, να εξομαλύνει ενοχλητικές ανθρώπινες διαφορές, να δημιουργήσει, ας πούμε, ανθρώπινα μοντέλα μαζικής παραγωγής τακτοποιημένα σ’ ένα είδος “επιστημονικού συστήματος καστών”. Κι έκτοτε ενδιαφέρομαι ιδιαίτερα γι’ αυτό το πρόβλημα και πρόσεξα με αυξανόμενη απογοήτευση ότι οι “προβλέψεις” που περιέγραψα και που ήταν εντελώς φανταστικές πριν 30 χρόνια, έγιναν πραγματικότητα ή φαίνεται πως βρίσκονται στη διαδικασία πραγματοποίησης.
‘Ενας αριθμός τεχνικών που ανέφερα φαίνεται ότι υπάρχουν ήδη και φαίνεται να υπάρχει μια γενική τάση προς αυτή την κατεύθυνση της ύστατης επανάστασης, προς αυτή τη μέθοδο ελέγχου, με την οποία είναι δυνατόν οι άνθρωποι να ΦΤΙΑΧΤΟΥΝ έτσι, ώστε να τους αρέσει μια κατάσταση πραγμάτων που υπό κανονικές συνθήκες ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ να τους αρέσει! Εννοώ ΝΑ ΤΟΥς ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΟΥΛΟΙ!”
Aldous Huxley
UC Berkeley speech 1962
ΥΓ. Ο Άλντους Χάξλεϋ ήταν ένας πράκτορας του Tavistock και γκουρού της. Σε αυτό αναφέρονται οι «προφητείες» του “Θαυμαστός Νέος Κόσμος” σχετίζοντας αυτές με τη βία των καιρών μας και τις πολιτιστικές επιρροές που την καλλιεργούν σήμερα. To 1932 o Χάξλεϋ έγραψε το μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας “Θαυμαστός Νέος Κόσμος” όπου περιέγραφε μια μελλοντική κοινωνία βασισμένη στην γραμμή παραγωγής του Ford. Όλα ήταν τυποποιημένα και το ανθρώπινο συναίσθημα είχε εξαφανιστεί. Τα άτομα ήταν να σαν να έβγαιναν από εργοστάσιο και χωρίζονταν όπως τα προιόντα, σε κοινωνικές τάξεις και ομάδες. Μάλιστα σε κάθε άτομο εμφύτευαν συγκεκριμένες σκέψεις και πιστεύω ανάλογα της τάξης που ανήκε και του αφαιρούσαν το…meme της αντίδρασης. Όποιος “παρέκκλινε” απλά του χορηγούσαν ναρκωτικές ουσίες για να τον κρατήσουν σε συνειδησιακή καταστολή.
«Εγώ δεν γεννήθηκα για να εξαναγκάζομαι. Θα αναπνέω με τον δικό μου τρόπο»
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: ENDGAME-ALEX JONES
